วันนี้พาอันนากับคุณแม่ไปเที่ยวสวนนกชัยนาทครับ ระหว่างนั่งรถก็อยากให้เค้าคาดเข็มขัด แต่เค้าก็ไม่ค่อยอยากจะคาด พอบังคับให้คาดก็งอน เดี๋ยวนี้งอนหนักมาก เหมือนคุณแม่เลย พ่อล่ะเพลีย พอไปถึงก็เดินเที่ยวๆๆๆๆ อันนาเป็นเด็กขี้กลัว กลัวตู้ปลา กลัวความมืด กลัวนก แต่ก็อยากดูอยากเล่น สุดท้ายก่อนกลับบ้านได้ของเล่นมาอีกชิ้นนึง
ช่วงนี้อันนาติดพี่บีมที่อยู่ใน youtube มากๆ ต้องดูทุกตอน และมีตอนหนึ่งพี่บีมไปเที่ยว Kidzoona และอันนาก็บอกว่าอยากไป วันนี้พ่อกับแม่เลยพาไปสาขาใกล้ๆ บ้านครับ ที่พรอมานาร์ด รามอินทรานี่เอง สนุกทั้งพ่อทั้งลูกเลย
มีโอกาสต้องไปทำธุระที่ จ.กาญจนบุรี ก็เลยพาครอบครัวไปเที่ยวด้วย ครั้งนี้อันนามาทำบุญอีกแล้ว เป้าหมายของเราคือวัดถ้ำเสือ จ.กาญจนบุรีครับ ไปถึงก็ต้องขึ้นบรรได แต่ดูท่าทีแล้วอันนาคงเดินไม่ไหว พ่อก็อุ้มไม่ไหว ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถราง การขึ้นรถรางค่อนข้างชัน ตอนแรกคิดว่าอันนาจะกลัว แต่ไม่เลย อันนาชอบมาก กลับมาบ้านแล้วยังพูดถึงว่าอยากขึ้นอีก 555
สามวันนี้พานักเรียนมาแข่งขันที่ GISTDA ครับ ก็เป็นหน่วยงานที่สำคัญหน่วยงานหนึ่งของประเทศ ที่ผมก็เพิ่งจะได้ยินชื่อและรู้จักเหมือนกัน ด้วยความที่ที่นี่มีความน่าสนใจเป็นอย่างมาก ก็เลยจะมาเล่าให้ฟังรวมทั้งเด็กๆ จะได้ประสบการณ์ใหม่ๆ ด้วยครับ GISTDA ชื่อไทยก็คือ สำนักพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ ขึ้นตรงกับกระทรวงวิทย์ฯ ครับ หน้าที่สำคัญของที่นี่เลยก็คือการควบคุมดาวเทียมที่ชื่อว่าไทยโชต หรือ ธีออส ครับ ซึ่งเป็นดาวเทียมสำหรับสำรวจทรัพยากรและอื่นๆ (รวมทั้งการทหารด้วย) ในนี้ก็จะมีหน่วยงานที่สำคัญ ได้แก่ 1. สำนักพัฒนาอุทยารังสรรค์นวัตกรรมอวกาศ ทำหน้าที่ประสานงานและวิจัยผลักดันด้านอุตสาหกรรมการบินและอวกาศของประเทศ 2. สำนักปฏิบัติการดาวเทียม จะทำหน้าที่ควบคุมดาวเทียมไทยโชต หรือธีออส (ไทยโชต ได้รับพระราชทานชื่อจากรัชกาลที่ 9) ซึ่งเป็นภารกิจหลักของที่นี่ และเป็นศูนย์กลางด้านภูมิสารสนเทศครับ 3. อาคารศูนย์ภูมิสารสนเทศสิรินธร ใช้พัฒนาบุคลากรด้านภูมิสารสนเทศ ฝึกอบรม (และเป็นสถานที่แข่งขันในครั้งนี้ด้วย) 4. Space Inspirium หรือพื้นที่สร้างแรงบันดาลใจ (มาจากคำว่า Inspiration + Museum) ส่วนนี้ก็คือพิพิธภัณฑ์นั่นเองครับที่ทุกคนสามารถเข้ามาศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับอวกาศ เทคโนโลยีอวกาศได้ (ค่าเข้านักเรียน 20 ผู้ใหญ่ 50)…
ครั้งก่อนพูดถึงการนั่งหน้าห้อง การพยายามที่จะผลักดันตัวเองให้อยู่แถวหน้า และความกล้าที่จะเผชิญกับความท้าทาย สิ่งเหล้านี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน? มันไม่ใช่แค่ความต้องการเป็นที่หนึ่ง แต่มันคือการสะสมความรู้และประสบการณ์ที่จะก้าวไปสู่จุดหมายต่างหาก นั่นคือการที่ใครสักคนจะพยายามฝึกฝนตัวเอง หรือพยายามที่จะใฝ่เรียนรู้ พยายามที่จะนั่งหน้าห้องเสมอ นั่นเป็นเพราะส่วนหนึ่งคนเหล่านั้นมีเป้าหมายในชีวิตที่แน่นอน มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดมีการวิจัยติดตามสำรวจคนกลุ่มหนึ่ง โดยสำรวจคน 600 คน พบว่า 27% ของผู้ตอบไม่มีเป้าหมายในชีวิต 60% มีเป้าหมายที่คลุมเครือ 10% มีเป้าหมายระยะสั้นที่ชัดเจน และ 3% มีเป้าหมายระยะยาวที่ชัดเจน ผ่านไป 20 ปี พบว่าคน 3% นั้นทุ่มเทเวลาและความพยายามไปในเรื่องๆ เดียว จนพวกเค้าประสบความสำเร็จมากในวงสังคม ส่วนคน 10% ส่วนใหญ่อยู่ระดับกลางของสังคม เค้ามุ่งมั่นตามเป้าหมายระยะสั้นที่กำหนดไว้ และพบว่าคนกลุ่มนี้เป็นพวกแพทย์ ทนายความ วิศวะ ผู้บริหารระดับสูง ฯลฯ และแน่นอนรองลงมาคือคนกลุ่ม 60% และ 27% ตามลำดับครับ คนกลุ่มสุดท้ายนี้คือกลุ่มคนที่ส่วนใหญ่จะตกงาน บ่นว่าผู้อื่น บ่นว่าสังคม และทุกอย่างบนโลกนี้ สรุปใจความที่ผมเล่ามาทั้งหมดนี้ก็คือ หากเรามีเป้าหมายที่ชัดเจน และลงมือปฏิบัติ ฝึกฝน มุ่งมั่นอยู่กับมันตลอดเวลา…
