เป็นการเมืองไทยอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะบันทึกไว้ในบล็อกครับ เพราะถือได้ว่าเป็นเหตุการสำคัญทางประวัติศาสตร์ของประเทศอีกเรื่องหนึ่งก็ว่าได้ เพราะพรรคอันดับหนึ่งอย่างก้าวไกล ที่นำโดยพิธา ไม่ได้รับการโหวตให้เป็นนายกในรอบแรก (วันที่ 13 ก.ค. 66) ซึ่งเสียงส่วนใหญ่ก็คือ สว. ที่ไม่โหวตให้นั่นเอง รวมทั้งพรรคฝ่ายตรงข้าม
หลายๆ คน รวมทั้งตัวผมด้วย พอนึกอยากจะทำบุญก็ไปวัด ไปทำบุญ ใส่บาตร ถวายสังฆทาน ปล่อยนก ปล่อยปลา คิดว่านี่คือการทำบุญ ซึ่งมันก็ถูกครับ แต่หลังจากที่ได้เข้าวัดปฏิบัติธรรมมา ก็ทำให้ได้รับความรู้ว่า การทำบุญมันยังมีวิธีอื่นอีกมากมาย ไม่จำไปต้องไปที่วัดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเสียเงินเสียทองก็ได้ ซึ่งหลักธรรมเกี่ยวกับการทำบุญหรือทางทำความดี ที่เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ 10 ได้กล่างถึงทางในการทำบุญหรือทำความดี มี 10 ประการ คือ ทานมัย คือการทำบุญด้วยการให้ปันสิ่งของ สีลมัย คือการทำบุญด้วยการรักษาศีลหรือประพฤติดี ภาวนามัย คือการทำบุญด้วยการเจริญภาวนา คือฝึกจิตใจเจริญปัญญา อปจายนมัย คือการทำบุญด้วยการประพฤติอ่อนน้อม เวยยาวัจจมัย คือการทำบุญด้วยการช่วยขวนขวายรับใช้ ปัตติทานมัย คือการทำบุญด้วยการเฉลี่ยส่วนแห่งความดีให้แก่ผู้อื่น ปัตตานุโมทนามัย คือการทำบุญด้วยการยินดีในความดีของผู้อื่น ธัมมันสวนมัย คือการทำบุญด้วยการฟังธรรมศึกษาหาความรู้ ธัมมเทสนามัย คือการทำบุญด้วยการสังสอนธรรมให้ความรู้ ทิฎฐุชุกัมม์ คือการทำบุญด้วยการทำความเห็นให้ตรง จากบุญกิริยาวัตถุ 10 ข้างต้น จะเห็นได้ว่ามีเพียงข้อแรกเพียงข้อเดียวที่เป็นการทำบุญที่ต้อง
หลังจากที่เข้ารับการอบรมตามโครงการส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมของผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษาของครุสภามา 3 วัน ก็ทำให้คนอย่างผมรู้ซึ้งในรสพระธรรมขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง จากการที่คิดว่าการสร้างบุญกุศลสามารถทำได้จากการให้ การบริจาค การเข้าวัดทำบุญ ก็ได้ความรู้ว่าการทำบุญยังมีวิธีอื่นอีกมากมายที่ไม่ใช่วิธีการข้างต้น หลังจากเข้าวัดอบรมจิตใจ ก็ทำให้คิดได้ว่าหลักธรรมทางพระพระพุุทธศาสนาของเรานี้มีมากมาย ซึ่งล้วนแล้วแต่มีคุณค่า มีประโยชน์ อีกทั้งยังสามารถนำไปใช้ได้จริงกับการเรียน การทำงาน รวมทั้งการดำรงชีวิตในปัจจุบัน พอออกจากวัดมาครั้งนี้ก็เลยคิดว่าจะทำหลักธรรมคำสอนที่ได้รับการอบรมมาเขียนไว้ใน blog ของเราเอง เขียนไปเรื่อยๆ ครั้งละเรื่องๆ ก็ยังดี อย่างน้อยก็ถือได้ว่าเราได้เผยแพร่และสืบทอดศาสนา ได้เผยแพร่ธรรมะให้กับสังคมออนไลน์ได้บ้าง ทั้งนี้วันนี้ขอเริ่มด้วยเรื่องพื้นฐานก่อนเลยแล้วกัน ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับความจริงของชีวิตครับ คำว่า “ชีวิต” ในทางพระพุทธศาสนาอธิบายไว้ว่า ชีว คือ อัตตาที่ทำสัตว์ให้เป็นอยู่ มีอยู่ในโลกนี้เท่านั้น ล่วงลับไปแล้วก็พินาศไป ปริส คือ อัตตาที่ยังความอยากของสิ่งที่อาศัยตนให้บริบูรณ์ อตฺต คือ ตัวตนที่ทำให้สัตว์เป็นไปอย่างต่อเนื่อง พระพุทธศาสนาอธิบายสิ่งทั้งหลายในรูปของส่วนประกอบต่างๆ ที่มาประชุมกันแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของสิ่งทั้งหลายไม่ปรากฏ เมื่อแยกออกแล้วจะไม่มีตัวตนแท้จริง ในที่นี้ จะแสดงส่วนประกอบที่เป็นรูปลักษณ์ขันธ์ 5 เรียกเป็น
