วันครูมาถึงอีกครั้งในปี 2557 นี้ สำหรับปีที่แล้วผมได้เขียนบล็อกเพื่อรำลึกถึงครูสมจิตต์ ธรรมมา ซึ่งเป็นครูที่สอนผมในสมัยที่ผมเรียนชั้นประถมศึกษา แต่พอขึ้นชั้นมัธยมศึกษา แม่ก็พาผมไปสมัครเข้าเรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในอ.เสนา จ.พระนครศรีอยุธยา โรงเรียนนั้นก็คือโรงเรียนมัธยมผดุงวิทยาครับ

สำหรับประสบการณ์ต่างๆในชีวิตผมช่วงเวลาที่ผมเรียนที่นี่เป็นเวลา 3 ปี คือ ม.1-ม.3 ถือได้ว่าเป็นช่วงชีวิตที่แตกต่างจากชั้นประถมมากมายเลยทีเดียว เพราะผมเจอเพื่อนที่มีความหลากหลายมากขึ้น ทั้งเพื่อนดี เพื่อนเล่น เพื่อนเรียน ฯลฯ แต่สิ่งที่ผมจำและไม่มีวันลืมไปตลอดก็คือความมีน้ำใจและการสนับสนุนของคุณครูท่านหนึ่ง คุณครูท่านนั้นก็คือครูธิภัทร สุวานิช ซึ่งในปัจจุบันท่านดำรงตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนผดุงอาชีวะเสนา

การที่ผมไม่ลืมคุณครูท่านนี้ ก็เพราะท่านเป็นผู้ที่คอยสนับสนุนและแนะนำผมในการศึกษาเล่าเรียนมาโดยตลอด นอกจากการอบรมสั่งสอนแล้ว ท่านเป็นผู้แนะนำให้ผมไปสมัครเรียนที่โรงเรียนจุฬาภรณ์ โดยท่านเสียสละเวลาที่จะเดินทางและพาผมไปสมัครเรียนด้วย แต่ก็น่าเสียดายครับที่ผมไปช้าเกินไป เพราะเค้าปิดรับสมัครไปแล้ว แต่ท่านก็ยังสนับสนุนผมต่อ โดยแนะนำและพาผมไปสมัครที่โรงเรียนปทุมวิไล จ.ปทุมธานี ซึ่งผมขอบอกเลยว่าถึงแม้ผมจะเรียน ม.ต้น และพอมี ประสบการณ์ชีวิตวัยรุ่นมาบ้าง แต่พอมาเจอกับโลกที่กว้างขึ้นแบบนี้ผมก็ถึงกับงบไปเลยทีเดียว ก็เพราะด้วยที่ผมคงเป็นเด็กบ้านนอก ต่างจังหวัดที่ไม่ค่อยได้เข้าเมือง ไม่รู้เรื่องการศึกษาต่อ และไม่มีผู้ให้ข้อมูลด้านนี้ซักเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าผมโชคดีมากครับ ที่ได้มีโอกาสมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมผดุงวิทยาแห่งนี้ และก็โชคดีมากที่สุดที่ได้รับการช่วยเหลือดูแล สนับสนุนจากคุณครูธิภัทร สุวานิช ซึ่งทำให้ผมได้มีโอกาสเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ในโรงเรียนปทุมวิไล โรงเรียนประจำจังหวัดปทุมธานี

ณ โอกาสวันครูปีนี้ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้มีโอกาสเข้าไปเคารพ ตอบแทนบุญคุณของคุณครูธิภัทร สุวานิช แต่ผมก็ยังรำลึกถึงท่านอยู่เสมอว่าท่านคือครูคนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตการศึกษาเหล่าเรียนของผมประสบความสำเร็จ และมีอนาคตมาถึงทุกวันนี้ครับ